کاتالیزورها ی حاوی فلزات، اکسید فلزی یا سولفید ها، نقش کلیدی در پالایش نفت و برای بدست آوردن سوخت پاک و بسیاری دیگر از محصولات با ارزش استفاده می شوند که پس از استفاده به مرور زمان غیرفعال می شوند. در بسیاری از پالایشگاه ها ، پتروشیمی ها وصنایع شیمیایی، کاتالیست های مصرف شده(SPENT CATALYST)   با توجه به ضرورت انطباق با قوانین سختگیرانه محیط زیستی به دلیل طبیعت خطرناک و مواد شیمیایی سمی این مواد باید در زمان کوتاه به بشکه های فلزی که دارای شرایط خاص هستند انتقال و در شرایط مطءن نگه داری شوند.
با توجه به ویژگی هر کاتالیست پس از استفاده و نوع موادی که بر روی کاتالیست می نشیدند  گزینه های گوناگونی مانند تولید زباله ، بازسازی و استفاده مجدد، بازیافت فلزات، بهره برداری برای تولید مواد مفیدتر و دفن کاتالیست در خاک در شرایط امن می تواند در نظر گرفته بشود.
استفاده کاتالیزورهای مصرف شده به عنوان مواد اولیه در تولید  دیگر محصولات با ارزش، یک گزینه جذاب برای بازیافت است
از دیدگاه های زیست محیطی و اقتصادی استفاده از مصرف کاتالیزور در سیمان و بتن در بسیاری از مطالعات گزارش شده است.
به عنوان مثال کاتالیزور  FCC که به طور عمده  شامل SiO2  و  Al2O3 همراه با برخی از ناخالصی های جزئی را می توان با مواد خام دیگر (75٪ سنگ  آهک  و 19٪ رس) برای تولید سیمان پرتلند ترکیب کرد.
روش مدیریت کاتالیست های مستعمل با توجه به هزینه های مربوط به بسته بندی کاتالیست های مصرفی، نوع موادی ارگانیک و معدنی که روی کاتالیست طی یک واکنش شیمیایی می نشیند و همچنین فلزات اولیه بر روی پایه کاتالیست تعین می شود. برخی از کاتالیست از ارزش مثبت و برخی از ارزش منفی برخوردار هستند. به طور مثال، اغلب برای کاتالیست های هیدروتریتینگ هزینه ای دریافت می شود تا به صورت  امن این کاتالیست دفن یا در مواد دیگر مانند سیمان ترکیب می شود.